
چه قشنگ می شه نوشت از لحظات تنهائی
اونموقع که فقط خودتی و خدا ، اون موقع ها ئی که ، می شه به پشت سر نگاه کرد ، لحظات از دست رفته وبه پيش رو و باقيمانده عمر، حتی اگه لحظه ای...
از الان تا ابديت وقت هست ، عجب دنيای با حاليه ، شيرينی لبخند فرزند ....
طعم خوش خدا رو داشتن و در دريای محبت يه حس قديمی آراميدن...
واقعا اين خدائی که من دارم...
واز همه بهتر طعم توت فرنگی





