خيابون نواب

من بچه خيابون نوابم ، پدرو مادرم هم اونجا به دنيا اومدن... تا همين چند سال پيشک بافت قديميشو داشت ، ولی چند ساليه شده يه اوتوبان زشت ، هنوز خونه مادر ، همونجاست ، با همون گرميه بچگی ها ، با يه نيش گاز از سره خيابون آزادی می رسيم بهش ، ولی چه فايده...ايييی

اونموقع ها اول می رسيدم چار راهه لولاگر...يه در مونگاه اونجا بود مامان هميشه کوچيک بودم واکسنامو اونجا می زد ، از اونجا هر وقت رد می شدم ، ياده واکسن می افتادم

يه کم پائينتر سه راه هاشمی بود..... خيلی وقتا اونجا فوتباله تيغی می زديم ، گاهی وقتا هم کار به کتک کاری هم می کشيد

تقاطع خيابون سپه با خيابون نواب اسمش چارراهه گلکار بود، اونموقع پادگان باغشاه دو تيکه نشده بود ، در اصل اونجارومی گفتن سپه غربی.... کمی پائين ترک چهارراهه مرتضوی و چهارراهه اناری...اونجا ميوه فروشا بساط می زدن.... تو اون منطقه ، اونجا از همه جا ميوه ارزونتر بود.... چارراهه بعدی خيابون سينا همون محله ما بود

محله برا خودش حرمتی داشت.. کاسباش خوش انصاف بودن.. کلمه بچه محل خودش افتخاری بود ، ناصر حجازی ، حميد درخشان واکبر افتخاری از کوچه پس کوچه های اونجا رفتن تيم ملی فوتبال... راستی محمد نصيری وزنه بردار افسانه ای دهه شصت هم بچه اونجا بود..... اييييی

اما حالا محله مرده ، غير خونه مادری ، همه رفتن ، همه چی غريبس.... لهجه کلوم من ديگه پاسخ نداره... هيشکی تيکه های منو نمی فهمه... همه مهاجرند..... هيشکی حرمت نداره .... انگار تو محل خاک مرده پاشيدن.. کاشکی اينجا هم مثه کوچه ابشار بود