سبزترين قرمز دنيا

عجب چيزه بدی اين ماشين داری ، آدم خدائيش از مردم دور می افته ، بخاطر اينکه خيلی سرم شلوغه ، همش دارم می دوم ، با اين ماشين ، بنزين هم يه جورائی جوره ديگه ، ولی چون طرح ترافيک ندارم ، چار شنبه ائی که رفته بودم توپخونه ، مجبور شدم با مترو برم ميرداماد ، قرار کاری داشتم ، ديرم شده بود ، وقتی از مترو پياده شدم ، بدو چار پله يکی از پله ها بالا رفتم ، يه چيزی ديدم که بعد قرارم تندی برگشتم ايستگاه... چی ديدم ؟ زياد جو نگيردتون ، هیچی ، يه قرمز ديدم که خيلی سبز بود ، پايگاه اهداء خون ، همين ، از آخرين باری که خون داده بودم هشت سال می گذشت... ای ای ای

يعنی سبز بودن فقط تو جنگل گشتن و حال کردنه ، يه واحد خون دادم ، خيلی هم حال کردم... دستکم يه نفر يه خدا پدرآمرزيدگی بهمون می گه

يه عده می گن تور گردشگری بزارم.. اگه بگم بريم خون اهداء کنيم ، می آيد... بگم بريم کهريزک چطور... ادای آدم خوبارو هميشه در می ارم... چقد واقعا سبزم... يا فقط رنگ سبز زدم رو سياهيم.. گاهی وقتا... بايد مترو سوار شد... اتوبوس... بريم يخورده ، فقط يه خورده.. چند وقته کار خوب نکرديم

تو کافی شاپ قهوه داغ و شکلاته تلخ که پا نشد واسه حرفای قلمبه سلومبه سبز زدن